อย่าผลักไสให้ฉันนั้นหายหน้า
อย่าบอกลาทั้งยังห่วงดั่งดวงแก้ว
จะด่าทอต่อว่าเหมือนหมาแมว
ก็สุดแล้วแต่จะทำจนหนำใจ
ขอเพียงอยู่ตรงนี้ ตรงที่เก่า
ที่มีเรา กันและกัน แม้หวั่นไหว
วันข้างหน้าอาจอ้างว้าง ช่างปะไร
ขอแค่ในวันนี้ ยังมีเธอ
อย่าบอกลาทั้งยังห่วงดั่งดวงแก้ว
จะด่าทอต่อว่าเหมือนหมาแมว
ก็สุดแล้วแต่จะทำจนหนำใจ
ขอเพียงอยู่ตรงนี้ ตรงที่เก่า
ที่มีเรา กันและกัน แม้หวั่นไหว
วันข้างหน้าอาจอ้างว้าง ช่างปะไร
ขอแค่ในวันนี้ ยังมีเธอ
อังศุมาลิน
จะฉุดยื้อ ดื้อดึง ถึงเมื่อไหร่
เจ้าก็รู้ อยู่แก่ใจ มิใช่เหรอ
ถึงคราคลาด เคลื่อนแคล้ว แล้วนะเออ
มาบ่นเพ้อ พูดพร่ำ อีกทำไม..
..ด้วยสวรรค์ บัญชา ให้ลาร้าง
มิมีทาง ที่เรา เข้ากันได้
อย่าคิดขืน ขวนขวาย สานสายใย
เพราะเราสอง สิ้นไร้..ในบุพเพฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
