วาสนา...เจ้าปลาน้อย...
ผมเกิดมาอาภัพนับว่าเคราะห์
ประจวบเหมาะกับกรรมทำให้เสีย
แม้เหมือนปลานิดหน่อยไม่ค่อยเคลียร์
ขออาเฮียเห็นใจอย่าไล่กัน
ผมเป็นปลาพันธุ์พิเศษสังเกตรู้
ชอบเกาะอยู่ชายเลนเปนแม่นมั่น
บางครั้งปีนเกาะไต่ได้ทั้งวัน
รูปร่างนั้นอาจประหลาดกว่าชาติปลา
หลายคนเห็นเป็นหัวเราะปนเยาะหยัน
ว่าแปลกพันธ์แสนประหลาด..เจ้ามัจฉา
ที่ปูดโปนนี่หรือ ? คือลูกตา
ซ้ำมีขาแปลกแปลกช่างแหวกแนว
เรื่องปีนป่ายผมคล่องไม่ต้องฝึก
ว่ายน้ำลึกยังเป็นสองไม่คล่องแคล่ว
คิดแข่งขันกับใครช่างไร้แวว
สมควรแล้วที่เกิดมาเป็นปลาตี น
อยากจะเดินบนบกยกแข้งขา
ก็ไม่กล้านึกหวาดกลัวขาดศีล
ส่ายสะโพกโยกย้ายแบบวัยทีน
ก็สุดปีนขาผมนั้นมันสั้นเกิน
จึงขออยู่ตามน้ำตามประสา
อยู่อย่างปลานอกคอกบอกไม่เขิล
อาจโผล่หัวปิ่มน้ำปีนย่ำเนิน
นั่นคือความเพลิดเพลิน...อย่างพอเพียง...(ปวดหัว)