กลอนฉันนั้นรสกร่อย
ไม่อร่อย เหมือนใคร ใจห่วงหา
ลดละเริ่ม อย่างไร ไม่สร่างซา
ยังไร้ค่า ความหมาย เหมือนมอดม้วย
กลอนฉันนั้นจืดสนิท
บางครั้งคิด ต่อแต้ม แซมสลวย
ขาดผสม กลมกล่อม หอมระรวย
ดั่งแพงพวย ไร้สิ้น กลิ่นกำจาย
กลอนฉันนั้นไม่เผ็ด
ขาดรสเด็ด เลิศล้ำ ซ้ำใจหาย
พริกร่อยหรอ ถ่อตำ ขำไม่วาย
จึงต้องพ่าย ร่ายรวง ร่วงระทม
กลอนฉันนั้นมันไม่เลิศ
ขาดบรรเจิด เพริศแพร้ว แว่วความขม
ไม่สลัก เสลา เร้าอารมณ์
ขาดความคม ในถ้อย ที่ร้อยเรียง
กลอนฉันนั้นไม่หวาน
ขาดน้ำตาล พาลเอา เขาหลบเลี่ยง
ขาดน้ำผึ้ง ตรึงตรา ครามองเมียง
จึงเป็นเพียง กลอนกร่อย ถอยลงคลอง
พันทอง
๒๖/๑/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
