พระพายพริ้ว พร่างพราย กลายล่องลิ่ว
ท่องแทวทิว พร้อมพรั่ง ยั้งอกเอ๋ย
กระจ่างแจ้ง จวนเจียน เวียนมาเกย
เจื้อยแจ้วเผย ผกผิน บินแรมรอน
อุษาสาด แสงส่อง ละอองหมอก
ย้ำเตือนบอก ออกเอื้อน เดือนหลบซ่อน
รุ่งทิวา วาววับ จับสาคร
บูรพา มาก่อน ค่อยจรไกล
เหยาะเหยียบยอด หญ้างาม ตามพื้นผิว
ให้สยิว เย็นเยียบ เฉียบรู้ไหม
หนาวเหน็บนั้น นานเนิ่น เกินทำใจ
ดวงฤทัย ย่ำแย่ ย่อยยับเยิน
โอบอุ้มเอา ไออุ่น ละมุนหนี
ปล่อยชีวี วาดไว้ ให้ห่างเหิน
กว่าก้าวข้าม เข็ดขม ตรมมิเพลิน
ตามทางเดิน หนาวใจ เมื่อไร้เธอ
พันทอง
๒๖/๑/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
