ดวงฤดี มีแผล เพราะแพ้รัก
สุดจะหัก ห้ามใจ มิให้เศร้า
หวิววิเวก เหว่ว้า น้ำตาเนา
โศกรุมเร้า เช้า-ค่ำ ช้ำเนืองนอง..
..จมจาบัล หวั่นไหว ในชีวาตม์
ดั่งเวหาศ ขาดโสม ประโคมส่อง
ซ้ำสุรีย์ ไร้แรง สาดแสงทอง
พาให้หมอง หม่นมัว ทั่วธานี..
..ทุกข์พำนัก หนักหน่วง ทรวงทดท้อ
แรงเผชิญ เดินต่อ ก็ริบหรี่
จะยืนหยัด ยังไง อย่างไรดี
ก่อนโศกี กัดกิน..จนสิ้นปราณ
ดวงฤดี มีแผล ต้องแย่แล้ว
มองเห็นแวว ไหวไหว ไม่ห้าวหาญ
ตรอมตรมตั้ง แต้ต้น หม่นหมองมาน
เห็นเมื่อวาน หงอยเหงา ที่เราเจอ
อยากจะเข้า ไปทัก ชักไม่กล้า
กลัวโดนด่า ด่าวดิ้น ยินเสียงเอ่อ
ได้แต่ด้อม ด้อมมอง หมองจังเบอร์
หากไปเจ๋อ เจอตบ หลบไม่ทัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
