ผมยังไม่แก่(เกินไป)
เมื่อชรามาเยือนเป็นเพื่อนยาก
พร้อมของฝากรอยย่นที่บนผิว
ลดความหนุ่มชุ่มเพลินเดินตัวปลิว
ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดปวดหลังเอว
อกเป็นแผ่นแน่นปึ้กเคยคึกคัก
ม้าที่ชักเคยคะนองกลับต้องเหลว
ไฟคุโชนทั่วถิ่นกลับสิ้นเปลว
ดังดิ่งเหวสุดยั้งกำลังโรย
ไฟเสน่ห์เคยแรงแสงริบหรี่
รักเคยมีฉ่ำหวานพาลแห้งโหย
รอยยับย่นยู่ยี่ที่โปะโปรย
ดังถูกโบยแสนหนเหลือทนทาน
แม้อายุลุร่างย่างเลขสี่
ขอคนดีที่รักอย่าหักหาญ
ด้วยเฉยเมินเดินหลบยามพบพาน
แม่ตาหวานยิ้มหน่อย..ค่อยเบาใจ...
Orion264(มือขวา)
๒๒ มค ๒๕๕๗