ดวงฤดี มีแผล เพราะแพ้รัก
สุดจะหัก ห้ามใจ มิให้เศร้า
หวิววิเวก เหว่ว้า น้ำตาเนา
โศกรุมเร้า เช้า-ค่ำ ช้ำเนืองนอง..
..จมจาบัล หวั่นไหว ในชีวาตม์
ดั่งเวหาศ ขาดโสม ประโคมส่อง
ซ้ำสุรีย์ ไร้แรง สาดแสงทอง
พาให้หมอง หม่นมัว ทั่วธานี..
..ทุกข์พำนัก หนักหน่วง ทรวงทดท้อ
แรงเผชิญ เดินต่อ ก็ริบหรี่
จะยืนหยัด ยังไง อย่างไรดี
ก่อนโศกี กัดกิน..จนสิ้นปราณ