นอนอุตุอุทัยไร้อาทิตย์
อากาศปิดสลัวมัวจนสาย
สั่นสะท้านมานสาวหนาวมิคาย
คงวุ่นวายสับสนกับคนงาน
โทรศัพท์กลับเฉยเมยเลยละ
เคยจ๋าจ๊ะจินต์จำด้วยคำหวาน
ยังนั่งจ๋อรอเจ้านานเท่านาน
ชั่วโมงผ่านอย่างไรเสียงไม่มี
หรือปีใหม่ใจพลอยคล้อยแปรเปลี่ยน
ออกวงเวียนแล้วซิสู่วิถี
เก่าจืดจางร้างลาไร้ปราณี
บอกคนดีสักนิด...คิดถึงจัง
รพีกาญจน์
โทรไม่ติด ปิดเสียเลย ฮึ