รพีหันผันลับดับลงแล้ว
ทั่วทั้งแนวมืดมัวสลัวย่าง
ม่านราตรีคลี่ทั่วกลั้วหมอกบาง
เย็นน้ำค้างพร่างพรมห่มพฤกษ์ไพร
หรีดหริ่งหลั่นรันลดทดรับส่ง
ดังก้องพงภูเขินเนินไศล
เสียงอืดอาดปาดครางดังก้องไกล
รัญจวนใจไอหนาวสาวร้าวราน
ศศิธรรอนแสงสิ้นแรงลับ
ดาราดับอับพรายมิฉายฉาน
กอดกายตนทนหนาวเนาเนิ่นนาน
คิดถึงบ้าน...คนเคยรักไม่ทักทาย
"ดิน"
ตีสามกว่า..อุทัยฯ หนาวกว่าที่บ้านมาก นอนไม่หลับเลยเขียนกลอนก็ไม่ออก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
