ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ
๐๐ ผู้มีราตรีหนึ่งเจริญ ๐๐
ไม่คำนึงถึงอะไรล่วงไปแล้ว
ไม่หวังแน่วภายหน้ามาไม่ถึง
อดีตไม่ย้อนมาอย่ารำพึง
อนาคตอย่างหนึ่งอย่าพะวง
เห็นแจ้งชัดปัจจุบันให้มั่นอยู่
ไม่เป็นผู้ง่อนแง่นคลอนแคลนหลง
เจริญธรรมเนืองเนืองเครื่องจำนง
ความเพียรจงตั้งมั่นเสียวันนี้
ใครจะรู้วันตายในวันพรุ่ง
มัจจุราชอาจมุ่งให้เป็นผี
การผัดเพี้ยนต่อท่านนั้นไม่มี
ต่างสู่วันตายที่มิล่วงรู้
บุคคลไม่เกียจคร้านการดังนี้
ต่างก็มีความเพียรพรั่งพร้อมอยู่
ทั้งกลางวันกลางคืนน่าชื่นชู
ย่อมถูกเรียกจากผู้เป็นมุนี
ว่าเขาที่ฝึกใจไม่ไหวหวั่น
เห็นแจ้งธรรมปัจจุบันมั่นคงที่
ประพฤติไม่เว้นว่างเป็นอย่างดี
คือ "ผู้อยู่ราตรีหนึ่งเจริญ"
ประพันธ์โดย
ดาว อาชาไนย
เสี้ยวอารมณ์กลอน
ใจความในพระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย
อุปริปัณณาสก์ ภัทเทกรัตตสูตร พระพุทธเจ้าตรัสว่า
"ผู้มีปกติรู้สึกตัวในปัจจุบัน แม้มีชีวิตอยู่ราตรีเดียว
ดีกว่าผู้มีอายุตั้งร้อยปี "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
