คงอยู่ไป ได้ยาก ลำบากนัก
เมื่อขาดรัก พักพิง อุ่นอิงให้
เคยเคียงคู่ อยู่ข้าง ไม่ห่างไกล
วันนี้ใย ไปลับ ไม่กลับมา
มีชีวิต ติดพัน แต่วันเก่า
ไม่อาจลืม เรื่องเขา สองเราหนา
ยังตามเรียง เคียงอยู่ คู่เวลา
ด้วยติดตรา ตรึงไว้ ให้จดจำ
ไม่อาจคืน ฟื้นหวน คร่ำครวญไห้
จะมีใคร ไหนเล่า ที่เราพร่ำ
ละเมอออก บอกไป แต่ไม่จำ
กลับตอกย้ำ ซ้ำเผื่อ อยู่เพื่อใคร
มาร์ติน
เมื่อขาดรัก พักพิง อุ่นอิงให้
เคยเคียงคู่ อยู่ข้าง ไม่ห่างไกล
วันนี้ใย ไปลับ ไม่กลับมา
มีชีวิต ติดพัน แต่วันเก่า
ไม่อาจลืม เรื่องเขา สองเราหนา
ยังตามเรียง เคียงอยู่ คู่เวลา
ด้วยติดตรา ตรึงไว้ ให้จดจำ
ไม่อาจคืน ฟื้นหวน คร่ำครวญไห้
จะมีใคร ไหนเล่า ที่เราพร่ำ
ละเมอออก บอกไป แต่ไม่จำ
กลับตอกย้ำ ซ้ำเผื่อ อยู่เพื่อใคร
มาร์ติน
♡•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••♡
ร้อยข้อความ ถามถึง คะนึงหา
ปนน้ำตา อาบปราง พรางรินไหล
ฝากอักษร กลอนร่าย แทนสายใย
ส่งมอบให้ พี่เจ้า เหงาฤดี
ขออภัย ให้หวล ทวนมาคิด
ลืมไม่มิด เป็นรอย สุดคล้อยหนี
กับก้นบึ้ง ตรึงลึก บันทึกมี
ฝังใจนี้ จารพจน์ ยังจดจำ
ขออภัย ที่ลืมช้า อย่าว่าเถิด
รักก่อเกิด สุดทาง วางขนำ
มาลบล้าง ทางเลิก ใช้เบิกนำ
กี่ถ้อยคำ ยังฝังเก็บ เจ็บไม่ลืม
หนึ่งโสม
๑๘.๑.๒๕๕๗