Re: กระผมอยากแต่งseriesเรื่องพุทธประวัติพระศรีอาริยเมตไตรย์(ขอตั้งในห้องนี้ครับ)
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
21 พฤศจิกายน 2024, 06:34:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: กระผมอยากแต่งseriesเรื่องพุทธประวัติพระศรีอาริยเมตไตรย์(ขอตั้งในห้องนี้ครับ)  (อ่าน 15089 ครั้ง)
ไร้นวล^^
ผู้ดูแลบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 825
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,430

โปรดแนะนำเพื่อค้ำชูภาษาไทย


« เมื่อ: 17 มกราคม 2014, 09:44:PM »

         



(๔)การอันตรธานสูญสิ้นแห่งพุทธศาสนาของพระศรีศากยมุนีโคดมบรมครูของเราท่านทั้งหลาย

โอ้หนอ!ฤๅหล้าแลพิภพจะจบสิ้นแห่งแสงฉะนี้หรือ?

๐ทวยเทวาพากันโศกศัลย์สิ้น             จอมกวินทร์วรวาทมาขาดหาย
องค์ธาตุปรินิพพานแทบวางวาย        โลกกลับกลายมืดมลอนธกาลฯ

เมื่อลุถึงพุทธศักราช๕๐๐๐ เมื่อนฤผู้เพียรธรรม์อาสัญเพียงเฉลี่ย ๕๐ ปี เมื่อครบดังนั้นแล้ว โลก.......ย่อมกำลังจะประสบกับความสูญสิ้นอันน่าโศกตรม ด้วยเหตุแห่งความดับซึ่งสิ่งเจริญแก่โลกถึง ๕ ประการ......

๑.อธิคมอันตรธาน

๐นับเนื่องภิกษุต้น...............ศาสนา
แต่ละพันวรรษา...................ต่างแจ้ง
กาลล่วงเสื่อมธรรมา............ตามศก
ครั้นครบห้าพันแล้ง..............หลักรื้อตัณหาฯ

ล่วงลุพศ.๑๐๐๐ ย่อมไร้พระอรหันต์ ขีณาสพ อันทรงคุณ"ปฏิสัมภิทาญาณ"
ล่วงลุพศ.๒๐๐๐ ย่อมไร้พระอรหันต์ ขีณาสพ อังทรงคุณ"อภิญญาญาณ"
ล่วงลุพศ.๓๐๐๐ ย่อมไร้พระอรหันต์ ขีณาสพ อันทรงคุณ"วิชชาญาณ"
ล่วงลุพศ.๔๐๐๐ ย่อมไร้พระอรหันต์ ขีณาสพ อันทรงคุณ "สุกขวิปัสสกญาณ"
ล่วงลุพศ.๕๐๐๐ ย่อมไร้พระอนาคามี, พระสกทาคามี, แลพระโสดาบัน แลเมื่อไร้นฤผู้มีปารมีถึงกาลแห่งธรรมขั้นโสดาปัตติผลแล้วไซร้ ยุคนั้นแล พระธรรมย่อมเสื่อมสูญสลาย


๐ช่างน่าโศกาจินต์       มลายสิ้นธรรมกถา
โพธิ์พจน์รจนา           มิยินยลมลมาหมอง

๐จิตใจมนุษย์ไย         เพียงพิไลตามครรลอง
ไร้ปราชญ์ปิฎกพร้อง  บุญแลบาปฤๅซาบทรวงฯ

๒.ปฏิปัตติอันตรธาน

๐เมื่อปราศซึ่งภิกษุครุเคร่ง       ย่อมพร่องเพ่งเพียรพฤฒิฝึกกสิน
ไร้วิถีถ่องถ้องสอดส่องจินต์     ดุจดั่งดินดอนด้านด้วยมานดำฯ

๓.ปริยัตติอันตรธาน

๐ถ้อยไสวไตรปิฎกดิลกศาส์น    อันแก้วกาญจน์เกษมจิตพิจิตรผล
กลับมลายสลายรสบทวิมล       แล้วผู้คนชีวจ่อนรกาฯ

๔.ลิงคอันตรธาน

เมื่อปริยัตติก็สาบสูญ ปฏิบัติก็มิอาจบรรลุธรรมใดๆได้ แล้วเป็นประโยชน์อันใดจะคงอยู่ซึ่งภิกษุได้เล่า

๐ไร้ตำราแหล่งเอื้อ        อภิธรรม์
ไฉนภิกษุเพศอัน            อร่ามตั้ง
ไร้ผลเพริศอภินันท์        ดังเหตุ   ประพฤตินา
ย่อมยิ่งไร้ถ้วนทั้ง         ทิพย์ถ้อยเทศนาฯ

๕.ธาตุอันตรธาน

           เมื่อกาลนั้นมาบรรจบ พระบรมสารีริกธาตุแห่งพระบรมครูเจ้าของเราท่านทั้งหลายที่ปรากฎ ณ ที่แห่งใด จักสวรรค์ก็ดี ตามยอดเจดีย์ต่างๆก็ดี ตามผอบของเหล่าผู้มีบุญก็ได้ ย่อมเสด็จมารวมกัน ณ โพธิบัลลังก์ และเปล่งพุทธรัศมีอันประกอบด้วยมหาปุริสลักษณะ ๓๒ ประการแลรัศมีเรืองรองรอบพระวรกายแห่งพระบรมสารีริกธาตุนั้นข้างละ ๑ วา ส่องสว่างกระจ่างทั่วพันหมื่นโลกธาตุ เป็นที่สาธุการของเหล่าเทพพรหมทั้งหลาย แลจักเกิดเตโชธาตุเผาผลาญจนหมดสิ้นพร้อมๆกับความดับสิ้นแห่งหน่อเนื้อพุทธธรรมของพระศรีศากยมุนีโคดมบรมครู

๐อนิจจานฤแล้วแก้วมาหาย            ทิศทั้งหลายรึรุ่งโรจน์ประโยชน์ขวัญ
พุทธพจน์พระจอมไตรอยู่ไหนกัน      ล้อมรอบนั้นกลับกิเลสกลั่นเลศลวงฯ   




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

รพีกาญจน์, ไพร พนาวัลย์, สุวรรณ, panthong.kh, พี.พูนสุข, ชลนา ทิชากร

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

แดนดินใดให้เราเกิด  เราจะเทิดทูนไว้เหนือเศียร

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s