...พี่บ่าววาด ฝันสวย ด้วยใจมั่น
ลืมนึกวัน พาจบ พบขมขื่น
งานเลี้ยงเสร็จ มิทัน วันมะรืน
ต้องได้กลืน แกลบแห้ง แสร้งชมเดือน...
...พ่อโก๋แก่ ใจใหญ่ ไร้ใครค้าน
จัดแต่งงาน เลี้ยงชวน ขบวนเกลื่อน
เชิญแขกร่วม งานเลี้ยง เสี่ยงครองเรือน
หนี้คอยเตือน ทบดอก งอกงดงาม...
รัตน์กลับจาก เมืองนอก ดอกช่วยผ่อน
ยามเข้านอน แยกห้อง ร้องไม่ถาม
งานฉลอง ต้องหนุก ทุกข์ติดตาม
รอตีสาม จะถอง ให้ร้องเลย...
รัตนาวดี
[/center]
[/quote]
ห้าสิบปี..คงใช้หนี้ หมดเป็นแน่
ปู่..มิเคย ท้อแท้ ดั่งมุ่งหมาย
ถึงแม้รอ ความหวัง นั่งผ่อนคลาย
แม้นโรคร้าย รุมเร้า มิเศร้าใจ
ทั้งความดันโลหิตต่ำ..มิช้ำอก
คอเลสเตอรอล สามร้อยหก.. มิหวั่นไหว
มะเร็งร้าย ขั้นสุดท้าย... โรคหัวใจ
หากปู่..ตาย เมื่อใด ..มันคงตรม
รอคอยน้อง รัตน์ฯโทรมา จากเมืองนอก
พอทราบข่าว อาจโดนศอก คงขื่นขม
จะมีใคร มาเหลียวแล แม้ชื่นชม
คงเป็นลม ล่มล้ม ..อย่างแน่นอน
แจ้งหมอณัชฯ ช่วยจัดยา รักษาแผล
จงช่วยเหลือ คนแก่ ..ถูกหลอกหลอน
อย่าให้โรคซึมเศร้ามา..นะบังอร
หนุ่มชุมพร...หนุ่มเหลือน้อย..คอยนงคราญ
ริน ดอนบูรพา
๑๗ ม.ค.๕๗
ปู่..มิเคย ท้อแท้ ดั่งมุ่งหมาย
ถึงแม้รอ ความหวัง นั่งผ่อนคลาย
แม้นโรคร้าย รุมเร้า มิเศร้าใจ
ทั้งความดันโลหิตต่ำ..มิช้ำอก
คอเลสเตอรอล สามร้อยหก.. มิหวั่นไหว
มะเร็งร้าย ขั้นสุดท้าย... โรคหัวใจ
หากปู่..ตาย เมื่อใด ..มันคงตรม
รอคอยน้อง รัตน์ฯโทรมา จากเมืองนอก
พอทราบข่าว อาจโดนศอก คงขื่นขม
จะมีใคร มาเหลียวแล แม้ชื่นชม
คงเป็นลม ล่มล้ม ..อย่างแน่นอน
แจ้งหมอณัชฯ ช่วยจัดยา รักษาแผล
จงช่วยเหลือ คนแก่ ..ถูกหลอกหลอน
อย่าให้โรคซึมเศร้ามา..นะบังอร
หนุ่มชุมพร...หนุ่มเหลือน้อย..คอยนงคราญ
ริน ดอนบูรพา
๑๗ ม.ค.๕๗