คนไม่มีมิตร...
คงหมดสิทธิ์จะห่วงพ่วงสนอง
รักโลภโกรธหลงเดินลงคลอง
น้ำตานองเหลวแหลกแตกยับเยิน
คนไม่มีมิตร....
ส่วนลึกคิดจิตใจใยห่างเหิน
เดินหน้าได้อย่างไรมันไม่เพลิน
เป็นส่วนเกินที่เขาไม่ต้องการ
คนไม่มีมิตร...
ไร้ทั้งสิทธิ์ทั้งเสียงเพียงเดินผ่าน
ยังเมินมองหันส่ายพ่ายประจาน
อีกไม่นานคงมอดม้วยเพราะป่วยใจ
พันทอง
๑๔/๑/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
