[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

สิบลมบนฝนฟ้าโชยมาทัก
ร้อยลมรักชักพาอุราล่อง
พันลมลวงร่วงหล่นปนเนืองนอง
หมื่นครอบครองความช้ำสุดกล้ำกลืน

เมื่อไหร่หนอลมหนาวที่พราวพร่าง
หยุดเยื้องย่างโบกโบยโปรยหยิบยื่น
ให้คนรักชักชวนรีบหวนคืน
มาเริงรื่นชื่นฉ่ำหยุดคร่ำครวญ 

ให้ความรักภักดีที่เคยให้
ถ้วนทรวงในให้มีอย่างถี่ถ้วน
อวลกลิ่นหอมแห่งรักปักอบอวล
ชมชื่นชวนนวลปรางที่ห่างชม

ลมหนาวจ๋า อย่าพัดสะบัดไหว
ลมหนาวใจ ให้ฝืนความขื่นขม
อบอุ่นกายหายห่าง หยุดพร่างพรม
ความระทมถมห่าง หยุดพร่างพราย 

“ไพร พนาวัลย์”