55555 รำพึงอดีต 55555
เวลากาลผ่านคล้อยค่อยตรองตรึก
ฉันรู้สึกนึกทวนจนถ้วนถี่
กวาดรางวัลมากมายหลายเวที
ถ้วยมากมีที่เรือนเกลื่อนหลายใบ
เมื่อครานั้นสวยสาวพริ้งพราวเพริศ
ชนะเลิศทุกทีพี่รู้ไหม
มีประกวดแข่งขันนั้นต้องไป
รางวัลได้นั่งกอดตลอดมา
จึงมิกล้ามีปั๊วเกรงตัวเหี่ยว
อยู่ดายเดียวถนอมออมรักษา
อบน้ำแร่แช่น้ำนมบ่มกายา
พอสุดท้ายจึงรู้ว่าน่าเสียดาย
"ดิน"