๐ความคิดถึงทุกวันกระชั้นชิด
นึกสนิทแนบอุราสมสมัย
แม้สองเราอ้างว้างห่างกันไกล
แต่สองใจกลับสวาทมิขาดแคลน
๐เฝ้ารอวันเดือนคืนชื่นเชยสม
เพลินภิรมย์เพลงมานอันหวานแสน
สู้อุตส่าห์มั่นรักเป็นหลักแกน
คงมีแม้นหนึ่งทิวารักลาวัลย์ฯ
นั่งนอนนั้น หวั่นจิต คิดถึงหมอ
ตั้งตารอ รอแล้ว ใจแป้วฉัน
ด้วยคนไข้ มากมาย เป็นรายวัน
จนเข้าขั้น วิกฤติ ปิดทางใจ
แม้จะผ่าน เดือนปี มิมีว่าง
จำใจห่าง ร้างลา ท่าไม่ไหว
มีแต่งาน งานงาน บานตะไท
โบกมือไกล ไปลับ ไม่กลับคืน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
