มีช่องว่าง ระหว่งเรา เขาคนนั้น
มาพัวพัน ฟั้นเกลียว เซี้ยวจริงหนอ
จะหยิบยก อกช้ำ ระกำพอ
เกินพะนอ คลอเคล้า เศร้าจาบัลย์
อยากจะลืม ลืมไป แต่ใจเจ็บ
เกิดอักเสพ แผลเน่า เศร้าเลยฉัน
ปล่อยไว้นาน กาลล่วง ทรวงร้าวพลัน
เคยสุขสันต์ วันนี้ มีน้ำตา
จันทร์สาดส่อง ปล่องหน้าต่าง อ้างว้างจิต
คนสนิท เปลี่ยนแปร ไม่แลหน้า
เดินสวนทาง เมินเฉย มิเอ่ยจา
วาสนา คงสิ้น จินต์เดียวดาย
พันทอง
๑๑/๑/๕๗
รอพี่กลับ นับดาว พราวฟากฟ้า
รอเวลา พี่เหงา เขาแหนงหน่าย
รอพี่เจ็บ ระกำ ช้ำใจกาย
ยังไม่สาย เกินกาล ประสานใจ
อกคนอื่น ชื่นนัก รักไปก่อน
รักขาดตอน หงอยเหงา เขาผลักไส
สิ้นสวาท ขาดเยื่อ ไม่เหลือใย
เขาเปลี่ยนไป ไกลห่าง ร้างแรมรา
รอพี่กลับ นับดาว พราวไสว
ในหัวใจ คนเหงา เฝ้าห่วงหา
จะเฝ้ารอ คอยรับ ซับน้ำตา
เชิญพี่ยา กลับหลัง ฉันยังคอย
ชลนา ทิชากร
รอเวลา พี่เหงา เขาแหนงหน่าย
รอพี่เจ็บ ระกำ ช้ำใจกาย
ยังไม่สาย เกินกาล ประสานใจ
อกคนอื่น ชื่นนัก รักไปก่อน
รักขาดตอน หงอยเหงา เขาผลักไส
สิ้นสวาท ขาดเยื่อ ไม่เหลือใย
เขาเปลี่ยนไป ไกลห่าง ร้างแรมรา
รอพี่กลับ นับดาว พราวไสว
ในหัวใจ คนเหงา เฝ้าห่วงหา
จะเฝ้ารอ คอยรับ ซับน้ำตา
เชิญพี่ยา กลับหลัง ฉันยังคอย
ชลนา ทิชากร