เห็นเขาแย่งมาลัย...แล้วใจหวิว
ขมวดคิ้วหน้ายู่...กู่เหวยเหวย
คนมาสาย...ไร้สิทธิ์...ชิดทรามเชย
กริ้วก็เลย...ชกบ้าน...เสียคานคลอน
โศกเอ๋ยโศกโศกี...ชีวีข้า
เจ็บเอ๋ยเจ็บเจียนบ้า...อุราหลอน
แปล่บเอ๋ยแปล่บปานใคร...สุมไฟฟอน
ใส่เอ๋ยใส่สอดหมอน...ตอนนิทรา
สุดร้อนรุ่ม...ทุรนทุราย...กระส่ายกระสับ
นอนไม่หลับ...พะวักพะวน...ซะจนอุษา
ลุกขึ้นเดิน...สะโหลสะเหล...มิเจรจา
เคลื่อนกายา...กระย่องกระแย่ง...เพราะแรงบ่มี
หัวชนขอบตู้โชว์...โอ้! ดัง โป๊ก!
โลหิตโกรก...ไหลโทรม...ชโลมฉวี
ร้อง อะจ๊าก!...ว๊าก! ลั่น...สนั่นบุรี
(หนึ่ง) โสมโสภียอดชู้...โปรดดูแล
ศรีเปรื่อง
๘ ม.ค. ๒๕๕๖
ขมวดคิ้วหน้ายู่...กู่เหวยเหวย
คนมาสาย...ไร้สิทธิ์...ชิดทรามเชย
กริ้วก็เลย...ชกบ้าน...เสียคานคลอน
โศกเอ๋ยโศกโศกี...ชีวีข้า
เจ็บเอ๋ยเจ็บเจียนบ้า...อุราหลอน
แปล่บเอ๋ยแปล่บปานใคร...สุมไฟฟอน
ใส่เอ๋ยใส่สอดหมอน...ตอนนิทรา
สุดร้อนรุ่ม...ทุรนทุราย...กระส่ายกระสับ
นอนไม่หลับ...พะวักพะวน...ซะจนอุษา
ลุกขึ้นเดิน...สะโหลสะเหล...มิเจรจา
เคลื่อนกายา...กระย่องกระแย่ง...เพราะแรงบ่มี
หัวชนขอบตู้โชว์...โอ้! ดัง โป๊ก!
โลหิตโกรก...ไหลโทรม...ชโลมฉวี
ร้อง อะจ๊าก!...ว๊าก! ลั่น...สนั่นบุรี
(หนึ่ง) โสมโสภียอดชู้...โปรดดูแล
ศรีเปรื่อง
๘ ม.ค. ๒๕๕๖
............★............
ได้เห็นกานท์ สานพจน์ จดหมายร้อย
รำบายถ้อย น้อยมาน ต่อขานแข
จากฤทัย หนุ่มใหญ่ กลัวไม่แล
สงสารแท้ จันทร์ฉาย มิคลายคลอน.
............★............
จักโศกเศร้า เคล้าขม ระทมไย
พวงมาลัย ลอยล่อง ท่องสิงขร
ยังมิหมาย ชายใด ได้ดั่งพร
สุดทอดถอน ฤดี ท่านศรีฯเอย.
............★............
แสนระทึก อึกอัก จะทักไหว
เค้นหัวใจ เจียนบ้า เจ้าข้าเอ๋ย
เสี่ยงทั้งที นี่ไง กระไหนเลย
ฤๅ พวงเกย หลุดออก นอกจักรวาล.
............★............
ยืนเหม่อมอง ท้องฟ้า คอยหาดู
แล้วอยู่อยู่ สนั่นโป๊ก! ดั่งโลกขาน
รีบวิ่งจี๋ รี่มา ตาเหลือกลาน
พี่ว่างงาน หัวโขกตู้ ให้ดูโชว์
............★............
หนึ่งโสม
๙.๑.๒๕๕๗