ม้ามีเขา เมื่อไหร่ จึงใคร่เชื่อ
สะเดาเผื่อ หมดขม สมหวังหนา
น้ำท่วมหลัง เป็ดนั้น เชื่อสัญญา
นอกนั้นอย่า ไปเชื่อ เบื่อจะฟัง
จะเอ่ยเอื้อน ออดอ้อน อย่าอ่อนจิต
อันว่าฤทธิ์ ชายยิ่ง คล้ายสิงสั่ง
ชักแม่น้ำ ทั้งห้า บอกน่าชัง
เมื่อสมหวัง แล้วรีบ ถีบเราทิ้ง
พันทอง