แสนวิโยค โศกยิ่ง ทั้งจริง-ฝัน
ทุกคืน-วัน หวั่นไหว ฤทัยเปลี่ยว
นับแต่นาง นั้นหัก รักคลายเกลียว
ทรวงซึมเซา ซีดเซียว ไร้เยียวยา..
..ครั้นยามตื่น ขื่นขม จมหมองหม่น
เจ็บท่วมท้น ทุกข์เข็ญ แทบเป็นบ้า
ชอกช้ำ-เศร้า เข้าครองจิต แม้..นิทรา
จนเนืองนอง น้ำตา..ทั้งราตรี