ดุจละครตอนจบครบกำหนด
เวลาหมดเชื่อไหมใครประสงค์
ก็คือนักแสดงที่แต่งองค์
ในเครื่องทรงลืมซักแถมหนักจัง
รู้สึกนานนักหนา เวลาเล่น
ประเดี๋ยวเต้น ประเดี๋ยวเศร้า ตามเขาสั่ง
เป็นยาจกเศรษฐี ไม่จีรัง
มีหลายครั้งปวดหนักเบาต้องเฝ้าทน
ก็ต้องฝืนยืนแสดงท่ามแสงสี
ด้วยจิตที่เมินหมางทางกุศล
หากละครจบได้ดั่งใจตน
ขอหลุดพ้นดั่งคำ...องค์สัมมา ฯ