ภาพความหลังครั้งก่อนสะท้อนจิต
คงตราติดตรึงตอกตามหลอกหลอน
อิงสองไหล่ไออุ่นหนุนตักนอน
จินต์อาวรณ์มิเลือนเฝ้าเตือนจำ
ต้องพระพายพรายพลิ้วลิ่วระล่อง
มือตระกองครองใกล้ใจชุ่มฉ่ำ
ริมหาดทรายกรายกรีด ขีดลงคำ
"รัก"รินร่ำพร่ำพรมชี้ชมจันทร์
เอียงไหล่รับซับแก้มดาวแจ่มฟ้า
ผืนนภาพราวพร่างช่างสุขสันต์
ร่วมถักทอกรอถ้อยนับร้อยพัน
ต่างจำนรรจ์สรรสร้างทางรักเรา
เหตุไฉนไกลกลายชายเป็นอื่น
ลืมหวานชื่นฝืนหัก...หรือรักเก่า
ริมคุ้งฝั่ง นั่งเรียงเคยเคียงเนา
ทาบฉาบเฉาเขลามานหลงหวานไป
น้ำตาหยดรดปรางเป็นทางย้อย
แดล้าถอยสลด สิ้นสดใส
เจ็บก็กลืนขื่นก็กล้ำช้ำโทษใคร
เธอเดินจากฉันได้ใจแสนดำ
ตั้งแต่เธอจากไปใจซมทรุด
มานล่องหลุดผุดเศร้าทั้งเช้าค่ำ
รักโบยบินสิ้นหวานผลาญพร่าช้ำ
สุดระกำลำเค็ญ...เป็นแผลกลาย
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
