ทิศามืดมิดไหม้ หมองมัว
สุริยายิ่งสลัว ทั่วหล้า
ทะมึนชั่งน่ากลัว จริงนั่น
กระหึ่มปกคลุมฟ้า กึกก้องกังสดาล
มานหมางหมกหม่นไร้ หนทาง
ต่างฝ่ายไม่ปล่อยวาง แข็งกร้าว
ดึงดันดั่งอ้างว้าง ว่างเปล่า
ใครสะสางปวดร้าว ทั่วทั้งเรือนใจ
ฤทัยตรมล่มแล้ เจียนตาย
ยิ้มเยาะหยันยันกาย หนักอึ้ง
สงสารสับสนคล้าย แน่นอก
ทำเช่นไรจักซึ้ง สะกดถ้อยพจน์งาม
พันทอง
๓/๑/๕๗
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
