ที่กล่าวผ่าน กระเซ้า และเย้าแหย่
มันไม่แน่ กรรมนี้ รพีฯจ๋า
คิดดูที ชีวิต อนิจจา
จงรีบมา บวชใหม่ เดี๋ยวไม่ทัน
"มุนีน้อย"
หกสิบสอง ครองผ้า หน้าแห้งเหี่ยว
จะหมุนเลี้ยว เดินหน้า ซ้ายขวาหัน
ถดถอยหลัง นั่งแช่ แย่ยักยัน
คิดทั้งวัน เกาสะดือ ตูคือใคร
พลิกใบลาน อ่านธรรม คลำหาแว่น
จะขึ้นแท่น ธรรมาสน์ ญาติชักถู
ฟันฟางหลุด น้ำลาย ไหลพรั่งพรู
เอียร์เสียบหู เพิ่มเสียง ช่วยการฟัง
ย่างก้มหน้า มองดิน บิณฑบาต
หน้าตลาด ผู้คน เดินคับคั่ง
ชายตาแล แม่ค้า พาจังงัง
เราเคยนั่ง ขายหมู เคียงคู่กัน
จึงรีบก้าว สาวเท้า จ้ำเข้าวัด
คลายอึดอัด เปลื้องผ้า ตั้งหน้าฉัน
พออิ่มปั๊บ พับร่าง นอนกลางวัน
สมภารลั่น พระเณร เถรกวาดลาน
พื้นซีเมนต์ เย็นยื่น ลื่นหกล้ม
ยินญาติโยม ชายหญิง วิ่งกันพล่าน
นึกว่าจะ พยุง พยาบาล
หลวงเตี่ยท่าน กะเผลก เลขอะไร
เกรงจะบวช อีกที จีวรหมอง
หกสิบสอง ครองผ้า ท่าไม่ไหว
ปฏิบัติ ที่บ้าน ญาณกว้างไกล
คอยรับใช้ เนื้อทอง และน้องเมีย
รพีกาญจน์
จะหมุนเลี้ยว เดินหน้า ซ้ายขวาหัน
ถดถอยหลัง นั่งแช่ แย่ยักยัน
คิดทั้งวัน เกาสะดือ ตูคือใคร
พลิกใบลาน อ่านธรรม คลำหาแว่น
จะขึ้นแท่น ธรรมาสน์ ญาติชักถู
ฟันฟางหลุด น้ำลาย ไหลพรั่งพรู
เอียร์เสียบหู เพิ่มเสียง ช่วยการฟัง
ย่างก้มหน้า มองดิน บิณฑบาต
หน้าตลาด ผู้คน เดินคับคั่ง
ชายตาแล แม่ค้า พาจังงัง
เราเคยนั่ง ขายหมู เคียงคู่กัน
จึงรีบก้าว สาวเท้า จ้ำเข้าวัด
คลายอึดอัด เปลื้องผ้า ตั้งหน้าฉัน
พออิ่มปั๊บ พับร่าง นอนกลางวัน
สมภารลั่น พระเณร เถรกวาดลาน
พื้นซีเมนต์ เย็นยื่น ลื่นหกล้ม
ยินญาติโยม ชายหญิง วิ่งกันพล่าน
นึกว่าจะ พยุง พยาบาล
หลวงเตี่ยท่าน กะเผลก เลขอะไร
เกรงจะบวช อีกที จีวรหมอง
หกสิบสอง ครองผ้า ท่าไม่ไหว
ปฏิบัติ ที่บ้าน ญาณกว้างไกล
คอยรับใช้ เนื้อทอง และน้องเมีย
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
