แค่"หิ่งห้อย"ด้อยแสงแฝงเวหน
ฤดีดลยลสบพบหมองไหม้
ลมสะบัดพัดพราวแกว่งกราวไกว
เพราะมิใช่ดาวเด่น ต้องเร้นตน
มิได้เลิศเลอลักษณ์ประจักษ์สี
แสงริบหรี่ เลือนลางดูหมางหม่น
"หิ่งห้อย"น้อยลอยล่องท่องเวียนวน
ยังมิพ้นค้นคว้าถลาบิน
ไร้หลักแหล่งแห่งพักสลักฝัน
ปีเดือนวัน ระหกฯผกโผผิน
มิเคยครองคบคาเป็นอาจิณ
จวบจะสิ้นชีพตนยังด้นไป
เขาหมายปองมองอื่นคงชื่นขวัญ
สูงเทียมจันทร์สรรส่องผ่องไสว
ฉัน.."หิ่งห้อย"ด้อยค่าเกินฝ่าไกล
กำลังใจยามเหงา เท่านี้พอ
"ดิน"