อีกลุงไพร ใครเห็น เล่นหยอกเย้า
อยู่ไหนเล่า ฝากคำ มาพร่ำบ่น
ลงกลอนบ้าง อย่าเมิน เดินปะปน
สาวบางคน เขาห่วง ทุกช่วงปอง
พันทอง
๓๐/๑๒/๕๖
ช่วงนี้บ้านกลอนเงียบๆ เลยแต่งกลอนแหย่เล่นอย่าถือสาจ้า
มาบ้านกลอนเงียบเหงาคนเฝ้าหาย
คงตื่นสายนอนดึกผนึกของ
ตัวลุงไพรนั่งฝันถึงพันทอง
อยากจับจองเธอจังกลัวชังชาย
ด้วยปีนี้ตัวเลขเพิ่มอายุ
จะทะลุเจ็ดสิบจึงหยิบง่าย
ยมบาลเหลียวมองจ้องเสี่ยงทาย
หยิบเอาปลายปากกาออกมาคลึง
คงปล่อยให้ทำบุญกักตุนก่อน
ยังอาวรณ์อาลัยด้วยใจหนึ่ง
เป็นคนดีมีธรรมในคำนึง
ลูกหลานพึ่งร่มโพธิ์ให้โชว์ตัว
ปล่อยให้มีความรักสมัครมั่น
คงน้อยวันที่เลือกเข้าเกลือกกลั้ว
เป็นรักครั้งสุดท้ายที่ชายกลัว
คนนี้ชัวร์แน่นอน...อย่างอนเนอ
“ไพร พนาวัลย์”