ลาแล้วหนอ ต่อไป ไม่เจอหน้า
ปีเก่าพา ดิ่งลง ตรงขัดเขิน
สิบสองเดือน เคลื่อนไป ในทางเดิน
การดำเนิน ชีวิต ผิดเพี้ยนไป
มกราฯ ห้าหก ตกหลุมรัก
กุมพาฯชัก ร่อแร่ แดหวั่นไหว
อยู่เหมือนตาย ชายพราก กระชากใจ
เจ็บทรวงใน ไห้หวน ครวญคร่ำคราง
มีนาคม ฝันไว้ ได้ชื่นฉ่ำ
เมษาฯช้ำ ย้ำชัด วัดความต่าง
พูดคนละ ภาษา จำลาร้าง
ต้องเหินห่าง ข้างกาย ละอายจัง
พฤษภาฯ กล้าแกร่ง แสร้งเศร้าโศก
มิถุนาฯ อับโชค โรครักสั่ง
คิดว่าใช่ กลับชวด ปวดประดัง
น้ำตาพัง หลั่งทาบ อาบแก้มนวล
กรกฏาฯ มาเยือน เลื่อนลอยเคว้ง
เจอนักเลง ขาใหญ่ จึงไห้หวน
มอบฤทัย สี่ห้อง ต้องรัญจวน
เขามีส่วน สืบสาน ต่อกานท์กลอน
สิงหาคม พรมพร้อม ย้อมรักเลิศ
กันยาฯเจิด จรัส คัดอักษร
ตุลาคม ชมชอบ ตอบทุกตอน
พฤศจิกา มาวอน ออ้นออดกัน
จวบธันวาฯ ว่าไป ในหนึ่งรอบ
จวนใจกรอบ บอบบาง ไร้กางกั้น
ทุกข์สุขเศร้า เคล้าคละ มิละวัน
จบสิ้นพลัน ปีเก่า เราไม่ปอง
ลาแล้วหนอ ต่อแต่นี้ หลีกลี้หลบ
ไม่ขอพบ นบนอบ เป็นรอบสอง
สิ่งชั่วช้า แช่งชัก ปักลงคลอง
ให้ไหลล่อง วารี หนีจากไกล
พันทอง
๒๔/๑๒/๕๖