ก่อนแต่งงาน ว่าแน่ กว่าแช่แป้ง
นอนแอ้งแม้ง หลายครา จนหน้าเหยิน
เถรกวาดลาน เช้าดึก คึกเหลือเกิน
มอญยันหลัก หักเขิน มิเพลินใจ
ฉันมิใช่ กระสอบทราย ไยหมายซ้อม
ไม่โอบอ้อม อารี ตีเข่าใส่
จนสีข้าง ถลอก ปอกเปิกไป
ช้ำเพียงใด ใครบ้าง ต่างขอร้อง
ทั้งไล่ต้อน เข้ามุม ขยุ้มเตะ
โดนจนเละ เชียวนั่น ฉันสยอง
แต่ด้วยรัก มากล้น ทนใฝ่ปอง
น้ำตานอง ไม่เข็ด ยังเอ็ดอึง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
