หากหนาวเนื้อ เพื่อพี่ มีไออุ่น
จักให้หนุน ตักนาง อย่าร้างหา
คงคลายหนาว ได้บ้าง จนสร่างซา
อันบาทา ไม่เอา เราไม่ปอง
หากหนาวใจ ใจห่ม คงสมสุข
ปลดเปลื้องทุกข์ คุกคาม ยามตีสอง
หนุนแขนชาย ย้ายข้าง พลางเมียงมอง
ศอกสับร้อง ไห้หวน นวลไม่เอา
กอดก่ายกก อกเอ๋ย เชยชมชิด
แนบสนิท จิตจึง คะนึงเขา
พี่บ่นเบื่อ เหลือล้ำ พึมพำเบา
เสยด้วยเข่า เข้าซอกอก จึงตกเตียง
จำใจอยู่ สู้ไหว ในความรัก
แม้จะหัก แขนซ้าย มิบ่ายเบี่ยง
พี่โมโห โกรธา คว้าตะเกียง
แล้วฟาดเปรี้ยง ลงที่ฉัน พลันหน้ายับ
พันทอง
๒๑/๑-/๕๖