เมื่อหลุดมือ ถือใบหย่า คือลาขาด
ถึงก้าวพลาด อาจสาย หลายเรื่องคั่น
มาครวญคราง ช่างช้า อย่ารำพัน
จบจากกัน ไม่หวน ด่วนย้อนรอย
เห็นมากมาย ชายอย่างพี่ มีเป็นแสน
ใบหย่าแทน คำพจน์ แม้รสกร่อย
จะโทษใคร ใจเพ้อ เผลอลงดอย
ทุกถ้อยท้อย ถอยดิ่ง ทิ้งลงคลอง
ยี่สิบเอ็ด เข็ดหรือ คือคำถาม
ใครจักปราม อย่างไร ไม่สนอง
เจ็บแค่นี้ ร้องลั่น มิหันมอง
ฉันเจ็บสอง ร้อยเท่า เฝ้าอาดูร
พันทอง
๒๓/๑๒/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
