เสียง สุดแสนโศกเศร้า เคล้าน้ำ เสียง
ค่ำ ใครเคียงเคยคู่ อยู่เช้า ค่ำ
ทำ ทนทุกข์ทุกที่ ที่เธอ ทำ
จร ใจจำจรจาก เป็นคน จร
รัก รวยรินรอนร้าว เมื่อคราว รัก
สอน สิ่งสรรพสักสิ่ง แล้วยิ่ง สอน
ตอน ตกตมต้อยต่ำ ทุกค่ำ ตอน
แวว วี่วอนเว้าไว้ ยังไร้ แวว
By Mart Franck