ก็เชิญเถิด...เชิญไป...ไม่เคยว่า..
แล้วอย่ามา...ให้เห็น..เป็นดียิ่ง..
คนหลอกลวง...จากไป..ไม่ท้วงติง
นับเป็นสิ่ง..ที่ดี...อย่าลีลา....
จงอย่าคิด...ว่าฉัน...นั้นจะง้อ..
อย่ารีรอ...หวังคำ..ฉันพร่ำหา..
ชิ้ว ชิ้ว ชิ้ว รีบไป.. เถอะไกลตา
อย่ากลับมา...อีกเลย...ไม่เคยแคร์..
...พ่อหลงมนต์ นงคราญ บ้านกลอนใหม่
โชว์หัวใจ เยี่ยงเสือ เนื้อน่าแล่
หากวันหนาว ข่าวปล่อย โดนลอยแพ
จะช่วยแห่ โห่หิ้ว ชิ้วให้อาย...
...มิต้องหวัง เลยหนา ถ้าพลั้งผิด
แล้วหวนชิด ชื่นชู เป็นคู่หมาย
มิใจอ่อน แน่แน่ ยอมแก่ตาย
ให้ผู้ชาย อย่างเธอ เก้อสักที... เชอะ!
★ รัตนาวดี ★
ไม่มีหรอก...วันนั้น..วันที่หวัง..
อาจรอทั้งชีวิต..ผิดวิถี
เฝ้ารอแล้ว รอต่อ รอทั้งปี
จะไม่มี คนผิดหวัง ดังที่รอ
หากว่าเธอคิดผิดจงคิดใหม่
กลัววันวัยแก่เฒ่าเกินเข้าหอ
แล้วใครกันจะเข้าพะเน้าพะนอ
อาจต้องต่อถึงชาติหน้ากว่าสมใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
