ต้องห่างหายร่างกายแก่แย่อีกหน
มิอาจทน..กลิ่นกลอนกานท์.ดั่งบ้านเสริม
ดุจมนต์ขลัง..รั้งกายใจให้ต่อเติม
ช่วยชุบเพิ่ม..ความสุขทุกข์ผ่อนคลาย
ความเศร้าตรมขมขื่นยืนโดดเดี่ยว
ช่างเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างนางห่างหาย
ใจทดท้อ..รอความหวังซังกะตาย
เดินเดียวดายหาผู้ใดไม่มีเลย
อย่าลืมกันวันเก่าเก่าเมื่อครั้งก่อน
อยากให้ย้อนหวนกลับมากล้าเปิดเผย
ถึงผิดพลั้งเผลอไปไม่เหมือนเคย
พี่อภัย..ให้ทรามเชยตลอดเวลา
พี่รักมั่นดั่งสัญญาต่อหน้าศาล
ข่าวเล่าขานเพราะเศรษฐีจึงหนีหน้า
ปล่อยให้พี่ต้องหม่นหมองนองน้ำตา
เพราะเป็นบ้า..คลั่งตายแน่..แพ้คนลวง.
ริน ดอนบูรพา
๑๖ ธ.ค.๕๖
มิอาจทน..กลิ่นกลอนกานท์.ดั่งบ้านเสริม
ดุจมนต์ขลัง..รั้งกายใจให้ต่อเติม
ช่วยชุบเพิ่ม..ความสุขทุกข์ผ่อนคลาย
ความเศร้าตรมขมขื่นยืนโดดเดี่ยว
ช่างเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างนางห่างหาย
ใจทดท้อ..รอความหวังซังกะตาย
เดินเดียวดายหาผู้ใดไม่มีเลย
อย่าลืมกันวันเก่าเก่าเมื่อครั้งก่อน
อยากให้ย้อนหวนกลับมากล้าเปิดเผย
ถึงผิดพลั้งเผลอไปไม่เหมือนเคย
พี่อภัย..ให้ทรามเชยตลอดเวลา
พี่รักมั่นดั่งสัญญาต่อหน้าศาล
ข่าวเล่าขานเพราะเศรษฐีจึงหนีหน้า
ปล่อยให้พี่ต้องหม่นหมองนองน้ำตา
เพราะเป็นบ้า..คลั่งตายแน่..แพ้คนลวง.
ริน ดอนบูรพา
๑๖ ธ.ค.๕๖