นักกวีมีชื่อสื่อสรรสร้าง
ต้องแต่งอย่างเชียวชาญกาพย์กานท์ศิลป์
เรื่องราวเหมาะเจาะใจผู้ได้ยิน
ทั้งโสภิณเพริศแพร้วแวววจี
จะเรื่องรักเรื่องโศกประโยคเด็ด
กลเม็ดจับจิตสะกิดฝี-
ให้สะเทือนสะท้านผ่านสุนทรีย์
เจาะเข้าที่ข้างในทิ่มใจดำ
จนเคลิ้มองค์หลงมนตร์กลกลอนกาพย์
ให้ซึมซาบคารมถ้อยคมขำ
ล้วนงามเลิศเลอบทอยากจดจำ
ทั้งจะนำไปคิดลิขิตเพียร
อันนักกลอนอ่อนชื่อสื่อสรรค์มั่ว
ชั้นเพียงตัวจิ้งจกหยิบยกเขียน
ทั้งถ้อยคำพร่ำไปไหนจะเนียน
ก็ว่ายเวียนวนวกตลกจัง
แม้ไส้เดือนกิ้งกือหรือตะขาบ
เขียนเป็นกาพย์เป็นกลอนค่อนหมดหวัง
ทั้งมดแมงนกหนูอยู่ในรัง
อุตส่าห์นั่งเขียนได้อย่างไรกัน
เจออะไรก็เพียรเขียนได้หมด
จึงขาดรสชาติกวีที่สร้างสรรค์
กลอนจิ้งจกตุ๊กแกแหม..สำคัญ
ทำเอาฉัน..ไปไม่เป็น..เช่นเคยๆ
กลอนนี้เป็นกลอนประชดนะครับ...คือผมเห็นคุณอริญชย์หยิบยกเอาเรื่องมดแมงจิ้งจกตุ๊กแกฯลฯมาเขียนเป็นบทกลอนแล้วก็มานั่งเปรียบเทียบกับตัวเองว่า
เออหนอ....นักกลอนมืออาชีพนักกลอนมีระดับเขาก็เขียนเรื่องของความรัก เรื่องของหัวใจ เรื่องความอกหักผิดหวัง ให้คนอ่านเคลิบเคลิ้มหรือน้ำตาร่วงเผาะๆไป.....
ส่วนนักกลอนมือสมัครเล่น นักกลอนธรรมดา ก็เขียนกลอนจิ้งจกตุ๊กแก...เห็นอะไรก็นำมาเขียนเป็นบทกลอนไปตามเรื่อง...นี่คือนักกลอนธรรมดา....หวังว่าอย่าถือโทษโกรธเคืองกันนะครับ...ที่เอาเรื่องจริงมาพูด..
(มันเป็นการประชดน่ะครับ...พูดในทำนองกลับกันหมายความว่า...นักกลอนที่เป็นมืออาชีพนั้นไม่ว่าจะเห็นอะไรก็หยิบยกมาเขียนเป็นบทกลอนได้หมด...ไม่ได้จำกัดอยู่แค่เรื่องหัวใจหรือความรัก) 
Orion264(มือขวา)
๑๕ ธค ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
