มานหวิวไหววัยวุ่นหมุนคว้างเคว้ง
บีบตัวเองมือบางก็พลางสั่น
นั่งรำพึงยืนเพ้อเหม่อรำพัน
จากวันนั้นฉันนี้ฤดีครวญ
เขาคือใครไหนหนอหล่อสะดุด
มานเผลอผุด ฉุดรั้งก็ยังป่วน
ท่ามราตรีมีดาวสาวรัญจวน
คอยคิดหวน ทวนท่ากระทาชาย
ช่างสุภาพราบเรียบเฉียบลุ่มลึก
ความรู้สึก อยู่ใกล้ใจกระส่าย
ร้อนเมื่อยามใกล้เคียงเสี่ยงละลาย
มานจะวายสายตาแกร่งกล้าคม
เทพบุตรสุดสรรแสนบรรเจิด
มานเตลิดแล้วฉันนับวันถม
คงรักแรกแปลกล้ำถลำจม
ยินเสียงขรมแม่ด่า..ตื่นซะที...?
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
