ชายดี ดี มีแน่มันแก่แล้ว
เหมือนกินแห้วเดือนห้าจนพาเก้อ
เป็นเพื่อนนั่งกินเหล้ายามเจ้าเบลอ
ได้พบเจอยามเมาอย่าเศร้าซม
ไม่กินเหล้าก็เมาตัวเจ้าอยู่
มันก็รู้เต็มอกเหมือนตกหล่ม
ยิ่งกินเหล้าเมามายมิคลายปม
ที่มันบ่มจมบ่อสุดท้อใจ
รู้ก็รู้กินเหล้ายิ่งเศร้าหนัก
แต่ก็รักเหลือเกินจนเกินไขว่
ชาตินี้เกิดมาก่อนมิผ่อนใคร
ขอทรามวัยยอมรับคนยับเยิน
“ไพร พนาวัลย์”
ชายดีแตก แยกยับ ปรับไม่ไหว
ถึงคว้าไขว่ ไม่อยู่ รู้ห่างเหิน
เกิดมานาน เกินไป ในทางเดิน
สาวสะเทิ้น ยามมอง จ้องตาชาย
อกเริ่มสั่น หวั่นหวาด มาดย่ำแย่
มันท้อแท้ หัวใจ ฤทัยหน่าย
มัวตั้งท่า ขาสั่น ฝันมะลาย
ต้องแพ้พ่าย กลายกลับ อย่างยับเยิน
พันทอง
๑๔/๑๒/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
