[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ทำไมข้าวเหลือเยอะตาเบอะนี่
นั่นดูซีไยหมา ทำหน้าเหวอ
ขี้เถ้าฟุ้งคลุ้งทั่วมั่วแล้วเธอ
น้ำล้นเอ่อ เป็นคราบลงฉาบเตา

ยินแต่เสียงโทรศัพท์นั่งจับจ้อ
ระริกร่อ ล้อยั่วมัวจมเจ่า
มิใส่ใจหาหุงมุ่งแต่เม้าท์
ตั้งตาเฝ้าคอมพ์จอเดี๋ยวล่ออาน

ทำสุกเอาเผากินจินต์ปล่อยปละ
ชักเลยละประจำทำแค่ผ่าน
ก่อนจะให้สุนัขตักใส่จาน
จะได้การไหมต้องลองชิมดู

"ดิน"

ขอเป็นคุณป้าสักวันเหอะ

ชิมข้าวหมาสาก่อนตามหล่อนบอก
คงจะออกเสียงเห่าให้เขาหลู่
กลิ่นก็หอมนี่นาทั้งปลาปู
แต่หัวหูดูไม่ได้ควันไฟรม

ก็บ้านกลอนทำเหตุพาให้ห่วง
เจ้าพุ่มพวงรออยู่ทั้งขู่ข่ม
เผลอไม่ได้ไล่ขย้ำด้วยคำคม
มัวแต่ชมหน้าจอจนหม้อดำ

ได้ยินเสียงโทรศัพท์รีบรับก่อน
เสียงเจ้าหล่อนวอนมาอุราฉ่ำ
เฝ้าออดอ้อนย้อนยุคอยู่ทุกคำ
โธ่ เวรกรรมหม้อไหม้ โทษใครดี?

“ไพร พนาวัลย์”