พี่มิเคยหลอกผู้ใดให้ช้ำอก
น้ำตาตกผิดหวังหัวใจสลาย
มิเคยทำใครโกรธแค้นทั้งใจกาย
เพียงมอบหมาย "ความรักแท้" ให้แก่นาง
อุปถัมภ์ค้ำจุนหนุนส่งเสริม
ช่วยเพิ่มเติมความจริงใจไม่หม่นหมาง
คอยปลอบขวัญด้วยแรงรักมิจืดจาง
กอดนวลปรางมิยอมห่างร้างแรมไกล
สามสิบปี พี่ยืนยันมิผันเปลี่ยน
แม้วันคืนหมุนเวียนไปเพียงไหน
ยังยึดมั่นคำสัญญาที่ว่าไว้
เกิดชาติใดของเคียงคู่อยู่กับเธอ
ผู้หญิงคนนี้รักจริงไม่ทิ้งหรอก
มิหลแนหลอกนวลลักษณ์ยังรักเสมอ
น้องหนีไกลปล่อยพี่ชายต้องพร่ำเพ้อ
บางครั้งเผลอคร่ำครวญถึงนวลอนงค์
พบสำนวนกลอนกานท์..บ้านกลอนไทย
นวลเนื้อนิ่มมาเขียนไว้..ให้ไหลหลง
ตามหานาง..ถึงทางตัน..ยังมั่นคง
อาจจบลง..ไม่พบ..นุช..เมื่อสุดซอย.
ริน ดอนบูรพา
๙ ธ.ค.๕๖
น้ำตาตกผิดหวังหัวใจสลาย
มิเคยทำใครโกรธแค้นทั้งใจกาย
เพียงมอบหมาย "ความรักแท้" ให้แก่นาง
อุปถัมภ์ค้ำจุนหนุนส่งเสริม
ช่วยเพิ่มเติมความจริงใจไม่หม่นหมาง
คอยปลอบขวัญด้วยแรงรักมิจืดจาง
กอดนวลปรางมิยอมห่างร้างแรมไกล
สามสิบปี พี่ยืนยันมิผันเปลี่ยน
แม้วันคืนหมุนเวียนไปเพียงไหน
ยังยึดมั่นคำสัญญาที่ว่าไว้
เกิดชาติใดของเคียงคู่อยู่กับเธอ
ผู้หญิงคนนี้รักจริงไม่ทิ้งหรอก
มิหลแนหลอกนวลลักษณ์ยังรักเสมอ
น้องหนีไกลปล่อยพี่ชายต้องพร่ำเพ้อ
บางครั้งเผลอคร่ำครวญถึงนวลอนงค์
พบสำนวนกลอนกานท์..บ้านกลอนไทย
นวลเนื้อนิ่มมาเขียนไว้..ให้ไหลหลง
ตามหานาง..ถึงทางตัน..ยังมั่นคง
อาจจบลง..ไม่พบ..นุช..เมื่อสุดซอย.
ริน ดอนบูรพา
๙ ธ.ค.๕๖
สำนวนกลอนอ่อนหัดมิจัดจ้าน
สำนวนกานท์ฝ่านฝาดอาจมีฝอย
สำนวนบทจดจารมิหวานย้อย
สำนวนถ้อยด้อยคำธรรมดา
คือสาวสวนครวญครางบนทางเหงา
แดเปลี่ยวเปล่าเช้าเย็นมิเห็นหน้า
หนุ่มชุมพรทอนรักหักใจลา
มิหันมาหาน้องคอยคล้องคลอ
หรือกลอนน้องมิหวานที่ขานขับ
มานกระสับนับวันจนขวัญฝ่อ
ไยห่างเหินเมินกร่อยปล่อยให้รอ
บอกจะขอ ว่าไง ไหงลืมกัน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
