อัสดงลงลาฟ้าสีหม่น
เหมือนใจคนปิดฉากลงจากฝัน
ช่วงเฉิดฉายโชนแสงโรยแรงครัน
ดวงตะวันเหมือนชีวิตลิขิตเวียน
มีขึ้นลงคงคู่สู่ฟ้ากว้าง
และแรมร้างห่างหายให้หวนเหียน
ทุกข์และท้อต่อสู้จึ่งรู้เรียน
ก็ผลัดเปลี่ยนหมุนไปในห้วงกาล
ชีวิตเอ๋ยเคยฝัน ณ วันหนึ่ง
ว่าต้องถึงความยิ่งใหญ่สุดไพศาล
พบสำเร็จเสร็จสมดั่งซมซาน
ที่ดวงมานปรารถนาว่าต้องมี
เข้าทะยานดิ้นรนจนสุดสู้
จึงได้รู้ว่าฝันอันหลากสี
ซึ่งหลงใหลไคล้คลั่งหลั่งฤดี
แท้ไม่จีรังเลยดังเคยมอง
มันเป็นฝันสลายล่วงกลายลับ
เหมือนดาวอับจากฟ้าพาหม่นหมอง
สิ่งที่คิดที่ฝันอันเรืองรอง
สุดท้ายต้องสลายกลายสิ้นลง
เหมือนอาทิตย์ยอแสงโรยแรงฉาน
เพราะสิ้นกาลแห่งวันฝันลวงหลง
คิดยื้อยุดฉุดเลี่ยงสู่เที่ยงตรง
ฤา ประสงค์ จะสมได้..ดั่งใจเรา...
Orion264(มือขวา)
๘ ธค๒๕๕๖