เมื่อสร่างเมา เข้าบ้าน ซ่านซึ้งนัก
เจอคนรัก ทักทาย หมายเปิดเผย
บอกเป็นห่วง ตัวเรา ที่เศร้าเอย
มิเฉยเมย ปลอบปลุก ลืมทุกข์ไป
ขอบคุณยิ่ง จริงจิต มิตรบ้านนี้
กรุณา ปรานี ที่ยิ่งใหญ่
คอยเติมต่อ ข้อความ ด้วยห่วงใย
ยังยิ้มได้ ใจสู้ อยู่ลำพัง
นอนละเมอ เบลอบ้าง ช่างมันเถิด
ก็แค่เกิด ชาติเดียว จึงเกี่ยวหวัง
รักคนที่ ไม่รักเรา เขาชิงชัง
น้ำตาหลั่ง ล้นเอ่อ เจอช้ำจินต์
แต่ยังยืน ยงอยู่ รู้หักห้าม
จะไม่ตาม ตอแย แม้สุญสิ้น
จะไม่ปริ ปากบ่น ตนชาชิน
จะไม่ดิ้น แดกดัน ฉันขอยอม
พันทอง
๘/๑๒/๕๖