หยุดไม่ได้ ดอกชาย เดี๋ยวขายหน้า
ถึงแม้ว่า ตักษัย ไม่สะเทิ้น
หากขืนหยุด มุดรู รู้ทางเดิน
ขอเผชิญ ชะตา ฝ่าลมแรง
รักจักหม่น ช่างรัก ชักเคืองขุ่น
รักเป็นจุล ปล่อยไป ยามไร้แหล่ง
รักระทม ขมเฝื่อน เหมือนตาแดง
รักระแวง ปล่อยขาด บาดทรวงใน
ยังอยู่ได้ ไม่ตาย ชายหมดโลก
ยังวิโยค ดวงแด แต่สู้ไหว
ยังโทรมทรุด รุดเข้า เผาฤทัย
ไม่เป็นไร หรอกเจ้า เราสบาย
๗/๑๒/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
