มันเกินทน
สะท้อนอกสะทกท้อต่อคำขาน
ระรนรานปานโลกโยกสั่นไหว
สะเทือนทกระหกเหวกลางเปลวไฟ
กระอวนไอในวจีที่คร่ำครวญ
จะหาใครไหนเท่าเจ้าอาภัพ
จะลาลับไหนต่างนางกำสรวล
จะเนิ่นนานใดเท่าเจ้ารัญจวน
จะปั่นป่วนใดเกินในเนินทรวง
จะสงสารสงสัยในตัวหญิง
จะเรื่องจริงหรือบอกหลอกให้ห่วง
จะละเมอเพ้อฝันคืนวันลวง
จะไม่ควงใครเคยเลยหรือไร
จนป่านนี้มีหรือขาดมือลูบ
จนป่านนี้ขาดจูบรสรูปไหน
จนป่านนี้ผิวผ่องอ่องอำไพ
จนป่านนี้เหี่ยวไป..ไร้คนแล
ช่างเกิดมาทั้งที..เสียชาติเกิด
ไม่ได้เปิดลิ้มรส นั่งกดแผล
ช่างขื่นขมตรมใจ..ไม่เปลี่ยนแปร
ให้ท้อแท้เหลือล้น..สุดทนทาน
สะท้อนอกสะทกท้อต่อคำขาน
ระรนรานปานโลกโยกสั่นไหว
สะเทือนทกระหกเหวกลางเปลวไฟ
กระอวนไอในวจีที่คร่ำครวญ
จะหาใครไหนเท่าเจ้าอาภัพ
จะลาลับไหนต่างนางกำสรวล
จะเนิ่นนานใดเท่าเจ้ารัญจวน
จะปั่นป่วนใดเกินในเนินทรวง
จะสงสารสงสัยในตัวหญิง
จะเรื่องจริงหรือบอกหลอกให้ห่วง
จะละเมอเพ้อฝันคืนวันลวง
จะไม่ควงใครเคยเลยหรือไร
จนป่านนี้มีหรือขาดมือลูบ
จนป่านนี้ขาดจูบรสรูปไหน
จนป่านนี้ผิวผ่องอ่องอำไพ
จนป่านนี้เหี่ยวไป..ไร้คนแล
ช่างเกิดมาทั้งที..เสียชาติเกิด
ไม่ได้เปิดลิ้มรส นั่งกดแผล
ช่างขื่นขมตรมใจ..ไม่เปลี่ยนแปร
ให้ท้อแท้เหลือล้น..สุดทนทาน