หาก..ขาดนาง ทางใจ คงไร้หวัง
อกภินท์พัง พร่างพรม ความขมขื่น
เจ็บรวดร้าว รึงรัด เกินหยัดยืน
ให้สะอื้น เอ่อนอง ห้องหทัย..
..วอนอนงค์ จงคอย พี่คล้อยกลับ
เฝ้ารอรับ นับวัน อย่าหวั่นไหว
อีกไม่นาน นักหรอก บอกทรามวัย
จงแต่งแต้ม แก้มใส เอาไว้รอ..
..จะกอดไว้ ไม่คลาย มิวายว่าง
จะร่วมกัน สรรค์สร้าง ทางใจต่อ
เพียงสองเรา เอารัก มาถักทอ
ความสุขก็ ก่อเกิด..กำเนิดมา