เมื่อเราเป็น ฝ่ายเลือก ต้องดีแน่
ไยต้องแคร์ แดหวั่น ขั้นสับสน
ทรมาน กันไป หมองไหม้ตน
แยกให้พ้น ตัดให้ขาด อย่าหวาดกลัว
อยู่กับความ เงียบเหงา เหล้าซิเพื่อน
อีกสิบเดือน ลืมสนิท คิดถ้วนทั่ว
แผลที่ใจ เหวอะหวะ ว่าหายชัวร์
เสือสิบเอ็ดตัว ดองไว้ ใช้ดื่มกิน
ฝึกฝนเอา ไว้บ้าง ทางสันโดด
อย่าไปโทษ คนอื่น จักขื่นสิ้น
ต้องขอบคุณ เขาไป ในชีวิน
แค่เจ็บจินต์ เท่านั้น มันไม่ตาย
พันทอง
๕/๑๑/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
