เจ้าโสมเหนื่อย เมื่อยนัก จงพักก่อน
หลับตานอน โน้มกาย แล้วร่ายฝัน
จักร้อยกานท์ หวานฉ่ำ มากำนัล
ให้ขวัญนั้น...สุขสานต์...สราญเรียง
สดับสิ......คีตะ...จังหวะศิลป์
แว่ว....ซึง...พิณ...ขลุ่ย...ซอ...ลออเสียง
จงปลาบปลื้ม ดื่มด่ำ ในสำเนียง
ที่ร้อยเรียง บทเพลง บรรเลงมา
แล้วฟังพี่ กลั่นซึ้ง รำพึงสร้อย
กระซิบถ้อย กล่อมเห่ สิเน่หา
เอื้อนเอ่ยคำ รำพัน จำนรรจา
ร่ายคาถา แห่งรัก สลักมน
พาเจ้าล่อง ท่องสรวง ในบ่วงหวาน
เหินทะยาน เรื่อยเร่ รับเวหน
ตามถวิล จินดา อุราดล
เพลิดเพลินจน...สุขี...สุดชีวัน
ก่อนลาจาก...ฝากท้าย ปลายลิขิต
ด้วยจุมพิต โลมกล่อม ถนอมขวัญ
ประทับแก้ม แต้มข้าง นวลปรางค์พรรณ
เหมือนพี่นั้น แนบชิด ยามนิทรา...
..ท้องฟ้ากอดประโลมโสมเจ้า..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
