คนเคยหล่อท้อใจอยากไปลด
ให้มันหมดเสียบ้างในทางหญิง
แหมรุมตอมกันจังอยากนั่งอิง
ไม่เคยได้อยู่นิ่งสักนาที
วันก่อนนั้นใบเตยเดินตามติด
แล้วสะกิดเกี่ยวก้อยต้องคอยหนี
ชมพู่ทอดสะพานสานไมตรี
แม้แม่ชีในวัดยังนัดเจอ
โอ๊ย..กลุ้มใจอยากไปลดความหล่อ
จะมีหมอบ้างไหม?ที่ใจเผลอ
ช่วยผ่าตัดให้พ้นหญิงปรนเปรอ
ให้คนเซ่อหายซ่าสักห้าวัน
มันเซ็งเป็ดเซ็งห่านพอผ่านสาว
ตาลุกวาววูบวาบอยากอาบฝัน
ต้องหลบลี้หนีหน้ารีบฝ่าฟัน
แต่เรื่องนั้นห้าสิบปีที่แล้ว ฮ่ะ
“ไพร พนาวัลย์”
หล่อไม่เหลา เข้าขั้น ปั้นแล้วตาก
ยิ่งกว่าหมาก ปริญ ยินแจ่มแจ๋ว
ทั้งผิวขาว ดั่งสำลี ที่เพริศแพรว
สาวเห็นแล้ว สะกิดแม่ แค่หันมอง
คงลุ่มหลง งงงัน ฟันวาววับ
คิ้วดำขลับ รับว่า สง่าสอง
ขับกับผิว จริงหนอ หล่อกว่าทอง
เห็นทีไร เป็นต้อง จ้องตะลึง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
