ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ
“มาลัยดอกงิ้วริ้วลายดอกรัก”
๐
พร่างไสวปลายยอดทอดดอกหวาม
สร้างนิยามสิเนหาครายลเห็น
นามเจ้างิ้วพลิ้วลายฉายผ่องเพ็ญ
แปรประเด็นเป็นดอกรักจักเมื่อใด
เก็บดอกงิ้วพลิ้วลมพรมผืนหญ้า
จรดปลายนาสามาชิดใกล้
ชื่นภิรมย์กลิ่นยวนล้วนละไม
สัมผัสไล้ลึกซึ้งตรึงอารมณ์
หลงสีดอกเจ้าแล้วมิแคล้วฝัน
คล้ายกับฉันหลงใจไม่เหมาะสม
เก็บดอกงิ้วพลิ้วลายรัก..จึ่งมักตรม
เพียงได้ชมสิ่งฝัน..มันไม่จริง!
ลิ้มรสหวานดอกงิ้วติดชิวหา
เหมือนถูกตรวนขื่อคากามาสิง
หนามทิ่มแทงแหยงกายไม่ประวิง
ยังอยากชิงยอดงิ้วที่พลิ้วบาน
ร้อยดอกงิ้วริ้วสายลายดอกรัก
มาลัยถักรวงงิ้วอันพลิ้วหวาน
คล้องเป็นบ่วงผูกคอบ่ทัดทาน
เพ้อทะยาน..หลงกลิ่นซ่อน! ด้วยอ่อนแอ
หลงรักหลงกลิ่นเจ้าเขลาหลงดอก
จึ่งช้ำชอกช้ำหนามลามเป็นแผล
หลงดอกงิ้วพลิ้วลายหลอกเห็นดอกแปร
หลงว่างิ้วพลิ้วรักแท้แผลจึงลาม
ประพันธ์โดย
masapaer
ขอบคุณ คุณmasapaer บทกลอนงดงามไพเราะถูกใจจังเลยค่ะ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
