หากเจ้าจร จางไป ไม่หันหวน
ยามไร้นวล แนบข้าง บนทางฝัน
ในวิถี พี่ยา คงจาบัล
นองโศกศัลย์ หวั่นไหว ไม่ปลิดปลง..
..สิ่งที่วาด คาดหวัง ภินท์พังหมด
อกท้อทด โทรมทรุด ดุจผุยผง
จึงก่อกานท์ จารพจน์ จรดลง
วอนอนงค์ จงคิด พิจารณา..
.. หาก..ทรามชื่น ยืนยัน อย่างนั้นต่อ
เช่นนั้นก็ ขอให้ รู้ไว้ว่า
ทั้งชีวี ที่เกิด กำเนิดมา
มิรักใคร ไปกว่า..กานดาเลย