ม่านราตรีคลี่ฟ้าเหมือนล้าหลับ
โอบกระชับผืนโลกเช่นโศกซ่อน
แสงเคยรินสิ้นแววแล้วจันทร
กลีบฝันรอนร่วงลับลงกับลาน
ร้อยคำกลอนวอนสิ้นทั้งดินฟ้า
จงนำพาจันทร์คืนสู้ขื่นขาน
จะรอคอยรอยโสมประโลมมาน
ประดับธารดาวดวงด้วยห่วงใย
แล้วรินแสงแห่งฝันรับขวัญสรวง
ประทินรวงรุ้งจันทร์อันแขไข
ชโลมมนหม่นหมองของคนไกล
จากดวงใจจารจดจนหมดจินต์
โอบกระชับผืนโลกเช่นโศกซ่อน
แสงเคยรินสิ้นแววแล้วจันทร
กลีบฝันรอนร่วงลับลงกับลาน
ร้อยคำกลอนวอนสิ้นทั้งดินฟ้า
จงนำพาจันทร์คืนสู้ขื่นขาน
จะรอคอยรอยโสมประโลมมาน
ประดับธารดาวดวงด้วยห่วงใย
แล้วรินแสงแห่งฝันรับขวัญสรวง
ประทินรวงรุ้งจันทร์อันแขไข
ชโลมมนหม่นหมองของคนไกล
จากดวงใจจารจดจนหมดจินต์
มองจันทร ก่อนเคลื่อน ทำเบือนหน้า
ดั่งคล้ายว่า ลาไกล ให้ถวิล
กลัวยิ่งนัก รักหน่าย พ่ายชีวิน
กมลสิ้น สูญแล้ว ไร้แววใจ
ขอวอนเถิด อย่าร้าง ทางรันทด
เคี้ยวเลี้ยวลด มืดดำ ทำไฉน
จันทร์แจ่มแจ้ง แสงส่อง ผ่องอำไพ
ชื่นชีวัน พลันได้ ใกล้ชิดกัน
แสงเรื่อเรือง รองรับ จับจิตหนอ
นวลละออ คลอเคล้า เย้าหยอกฉัน
กลิ่นกายกรุ่น ละมุนนัก รักเพียงจันทร์
ประโลมขวัญ ฝันใฝ่ ในค่ำคืน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
